تاریخچه سازنده آلمانی ابزارآلات برقی – کمپانی بوش
آیا می خواهید بدانید رابرت بوش چگونه کمپانی بوش را تاسیس کرد و موفق به ایجاد یک شرکت خلاق و بزرگ شد؟ در این مقاله نگاهی داریم به اینکه چگونه رابرت بوش (بنیانگذار شرکت بوش) موفق به راه اندازی یک کسب و کار شد و در بسیاری از زمینه ها از جمله ابزارهای برقی به موفقیت های بزرگی رسید.
1886–1920 – سالهای اولیه
تاریخچه این شرکت در یک حیاط پشتی خانه ای در غرب اشتوتگارت با عنوان Werkstätte für Feinmechanik und Elektrotechnik (کارگاه مکانیک ابزار دقیق و مهندسی برق) در 15 نوامبر 1886 آغاز شد. یک سال بعد، بوش اولین جرقه زن مغناطیسی ولتاژ پایین را برای موتورهای بنزینی ارائه کرد.
از سال 1897، بوش شروع به نصب دستگاه های جرقه زن مغناطیسی با یک طراحی بهتر در خودروها کرد. او تبدیل به تنها تامین کننده قابل اعتماد در این زمینه در صنعت شد. در سال 1902، مهندس ارشد بوش، از یک سیستم جرقه زن مغناطیسی ولتاژ بالا با شمع رونمایی کرد. این محصول راه را برای بوش هموار کرد تا به یک عرضه کننده پیشرو در صنعت خودرو تبدیل شود.
اولین کارخانه بوش در اشتوتگارت در سال 1901 افتتاح شد. در سال 1906، این شرکت 100000 جرقه زن مغناطیسی تولید کرد. در همان سال، بوش 8 ساعت کار روزانه را برای کارگران در نظر گرفت. در سال 1910، کارخانه فوئرباخ تأسیس و در نزدیکی اشتوتگارت ساخته شد. در این کارخانه، بوش در سال 1913 شروع به تولید چراغهای جلو خودرو کرد. و در سال 1917، کمپانی بوش تبدیل به یک شرکت بزرگ شد.
1920-1945-در طول جنگ جهانی دوم
در سال 1926، بوش شروع به تولید برف پاک کن و در سال 1927، پمپ های گازوئیل را تولید کرد. بوش در سال 1932 تولید لوازم گاز را از یونیکرز (Junkers & Co) خریداری کرد. در همان سال، این شرکت اولین دریل برقی خود را توسعه داد و اولین رادیوی اتومبیل خود را روانه بازار کرد.
در اواخر سال 1933، مذاکرات بین رابرت بوش و سوسیالیست های ملی در مورد انتقال بخش هایی از تولید سلاح به داخل آلمان آغاز شد. بوش دو کارخانه جایگزین در سالهای 1935 و 1937 تاسیس کرد: Dreilinden Maschinenbau GmbH در Kleinmachnow در نزدیکی برلین و Elektro- und Feinmechanische Industrie GmbH (بعدا Trillke-Werke GmbH) در هیلدشهایم. هر دو کارخانه منحصراً برای تولید سلاح استفاده می شد. این “کارخانه های سایه” تحت مخفی کاری بسیار زیاد و با همکاری نزدیک با مقامات نازی ساخته شدند. در سال 1937، بوش به یک شرکت با مسئولیت محدود (GmbH) تبدیل شد.
شرکت تابعه بوش Dreilinden Maschinenbau GmbH (DLMG) در کلاینماچنو حدود 5000 نفر را استخدام کرد که بیش از نیمی از آنها کارگران اجباری، اسرای جنگی و زنان زندانی در اردوگاه کار اجباری بودند. از جمله بسیاری از زنان اسیر از قیام ورشو. آنها مجبور بودند لوازم جانبی هواپیماهای لوفت وافه آلمانی را تولید کنند. در شهر هیلدشهایم، یک کارخانه مخفی برای کل تجهیزات الکتریکی، مخازن، تراکتورها و کامیون های ورماخت ساخته شد. در طول جنگ جهانی دوم، در مجموع 2711 نفر که از کشورهای اشغال شده به آلمان اخراج شده بودند، مجبور بودند در کمپانی بوش در هیلدشایم کار کنند.
در سالهای آخر جنگ، هیچ تانک جدید آلمانی نبود که بدون تجهیزات استارت ساخته شده در کارخانه بوش در هیلدشهایم به راه افتاده باشد. بوش همچنین در تجهیز هواپیماهای لوفت وافه آلمان وضعیتی انحصاری داشت.
در طول جنگ، تولید غیر متمرکز شد. بوش در تعداد بیشتری کارخانه شروع به تولید کرد و بخشهایی از تولید خود را به 213 کارخانه در بیش از 100 مکان مختلف منتقل کرد.
در 12 مارس 1942، بنیانگذار شرکت، روبرت بوش، در سن 80 سالگی درگذشت.
آنجلا مارتین و یوا چرویاکوفسکی با کارگران سابق اجباری و زندانیان اردوگاه کار اجباری Dreilinden Maschinenbau GmbH و Trillke-Werke به عنوان بخشی از پروژه Berliner Geschichtswerkstatt مصاحبه کردند. تاریخچه هر دو کارخانه را مورد تحقیق قرار دادند و چندین کتاب و نمایش در این زمینه منتشر کردند. در سال 2016، آنها وب سایت z.B. بوش را هم به راه انداختند.
تا سال 2000
پس از جنگ جهانی دوم، کمپانی بوش با شرکت ژاپنی Denso همکاری کرد.
در سال 1964، بنیاد رابرت بوش تأسیس شد. بوش در سال 1968 یک مرکز توسعه جدید در Schwieberdingen تأسیس کرد و دفتر مرکزی آن در 1970 به گرلینگن نقل مکان کرد.
در سال 1981، این شرکت به صورت کامل در Telefonbau & Normalzeit GmbH شرکت کرد که در سال 1985 به Telenorma تغییر نام داد و در سال 1987 به طور کامل آن را خریداری کرد. در سال 1994، این بخش از شرکت به Bosch Telecom GmbH تغییر نام داد.
مهمترین اختراعات شرکت تا سال 2000 عبارت بودند از سنسور اکسیژن (1976)، کنترلگر موتور الکتریکی (1979)، سیستم کنترل کشش (1986)، چراغ زنون برای خودروها (1991)، کنترل پایداری الکترونیکی (1995)، تزریق سوخت مستقیم rail معمولی در 1997 و تزریق مستقیم سوخت (2000).
در سال 2000، بوش شبکه های خصوصی خود را فروخت (به ترتیب nowadays, Tenovis, Avaya است).
قرن 21 ام
در سال 2001، بوش Mannesmann Rexroth AG را خرید. که بعداً به Bosch Rexroth AG تغییر نام داد. در همان سال، این شرکت یک مرکز آزمایش جدید در Vaitoudden، نزدیک Arjeplog در شمال سوئد افتتاح کرد. در سال 2004 هم یک مرکز جدید در حال توسعه در آبستات آلمان ایجاد شد.
در سال 2002، بوش Philips CSI را خریداری کرد. در آن زمان طیف گسترده ای از محصولات و سیستم های ارتباطی و امنیتی حرفه ای از جمله دوربین های مدار بسته، سیستم های شامل CCTV و سیستم های آدرس عمومی را تولید می کرد.
اختراعات مهم در این سالها عبارت بودند از ترمز هیدرولیک برقی در سال 2001، تزریق سوخت معمولی با پیزو انژکتور، رادیوی دیجیتال خودرو با دیسک و همچنین پیچ گوشتی شارژی با باتری لیتیوم-یون در سال 2003.
بوش در سالهای 2005 و 2008 جایزه Deutsche Zukunftspreis (جایزه آینده آلمان) را از رئیس جمهور آلمان دریافت کرد. همچنین این شرکت یک مرکز توسعه جدید در سال 2008 در رنینگن را راه اندازی کردند. در سال 2014، دپارتمان های اولیه به مرکز جدید منتقل شدند. در حالی که دپارتمان های دیگر در 2015 در محل قدیمی خود به کار ادامه دادند.
در سال 2006، کمپانی بوش Telex Communications و Electro-Voice را نیز خرید.
در سال 2009، بوش حدود 3.6 میلیارد یورو در زمینه تحقیق و توسعه (R&D) سرمایه گذاری کرد و تقریبا به 3900 اختراع در سال رسید. این شرکت علاوه بر افزایش بهره وری انرژی با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، قصد دارد در زمینه های جدیدی مانند مهندسی زیست پزشکی سرمایه گذاری کند.
ابزار آلات برقی بوش
بخش Bosch Power Tools (ابزار آلات برقی بوش) تامین کننده ابزارهای برقی، لوازم جانبی ابزارهای برقی و فناوری اندازه گیری است. علاوه بر ابزارهای برقی مانند دریل های چکشی، پیچ گوشتی های شارژی و اره عمودبر، مجموعه گسترده محصولات بوش شامل تجهیزات باغبانی مانند ماشین چمن زنی، ماشین های پرچین و تمیز کننده های فشار قوی است. یکی از نقاط قوت این شرکت، ابزارهای شارژی راحت و با کارایی بالا و همچنین ابزارها و خدمات تحت وب است.
باتری های بوش
Bosch Power Tools اولین ابزارهای برقی شارژی را 50 سال پیش روانه بازار کرد. یک شمشاد زن برقی و یک دریل با یک باتری که روی شانه آویزان می شد. یک باتری ژل اسید سربی 12 ولتی، که امروزه یادآور یک باتری ماشین است و در سال 1969 دارای 5.5 کیلوگرم وزن بود. بنابراین شمشاد زن به مدت یک ساعت کامل آماده استفاده بود. که توان چمن زنی یک پرچین به طول حدود 20 متر را داشت. پس از آن، شمشاد زن برقی باید بین شش تا هشت ساعت شارژ می شد. در نتیجه بوش پایه و اساس توسعه ابزارهای شارژی متعددی را بنیان نهاد.
پیشگام در توسعه باتری: اولین ابزار برقی شارژی در اوایل سال 1969
کمپانی بوش به طور مداوم تخصص خود را در زمینه باتری ها گسترش داد و درست پنج سال بعد، یک دستگاه چمن زنی شارژی را اختراع کرد. اولین ابزار با باتری یکپارچه برای علاقه مندان به باغبانی. چمن زن دارای عرض برش 80 میلی متر بود. این دستگاه قادر بود با یک بار شارژ، چمن و بوته های زینتی را به مدت 45 دقیقه برش دهد. بوش برای اولین بار از فناوری جدید باتری سلولی استفاده کرد. چمن زن با یک باتری خشک حاوی چهار سلول نیکل-کادمیوم کار می کرد. مزایای اصلی این باتری عبارتند از ظرفیت انرژی و طول عمر بالا. به طوریکه می توان آن را صد بار شارژ کرد. این مورد با استقبال خوب کاربران روبرو شد. چمن زن شارژی بوش برای اولین بار منجر به توسعه بازار وسایل شارژی و ابزار باغبانی در آلمان در سال 1974 شد. تجارت با ابزارهای شارژی بوش سرعت خود را افزایش داد.
بوش مرحله بعدی را در سال 1984 با اولین دریل چکشی شارژی حرفه ای در جهان یعنی GBH 24 V آغاز کرد. با وارد شدن فناوری باتری به دریل های چکشی، بوش توانست نیازهای کاربران حرفه ای را برآورده کند و موقعیت خود را به عنوان پیشگام در عرصه باتری و وسایل شارژی ادامه دهد. دریل چکشی شارژی تنها راه انجام برخی کارها بود که دور از پریز برق قرار داشتند. به عنوان مثال، در حین کار نصب روی خانه های پیش ساخته. کار روی داربست ها برای ایجاد سوراخ در دیوارها به ابزار شارژی نیاز داشتند. همچنین برقکارها برای نصب آنتن ها و وسایل دیگر نیاز داشتند. GBH 24V با حفظ عملکرد و ظرفیت بالا، انعطاف پذیری لازم را به متخصصان ارائه داد. اساس کار این ابزار یک باتری خشک حاوی 20 سلول نیکل-کادمیوم بود که مقاومت داخلی آنها بیش از یک سوم کمتر از باتری های معمولی بود و در نتیجه کارایی بالایی را تضمین می کرد. با یک بار شارژ باتری، متخصصان توانستند بیش از 60 سوراخ ایجاد کنند.
در سال 1998، کمپانی بوش یک سری دریل شارژی جدید برای متخصصین حرفه ای ساخت. دو مدل 14.4 و 12 ولتی با فناوری جدید سلول های باتری بدون کادمیوم. بسته های باتری ساخته شده از نیکل هیدرید فلز نسبت به باتری های معمولی نیکل-کادمیوم جمع و جورتر و سبک تر بوده و در عین حال ظرفیت بیشتری نیز دارند. به عنوان مثال، یک باتری 2.0 آمپر ساعت با فناوری باتری نیکل هیدرید فلز، همان ظرفیت یک باتری 2.0 آمپر ساعت با فناوری نیکل-کادمیوم را دارد. اما 20 درصد سبک تر و حدود یک سوم کوچکتر است.
در سال 2003 ، اولین ابزار برقی در دنیا با باتری لیتیم-یون، انقلابی در بازار ابزارآلات شارژی ایجاد کرد. پیچ گوشتی شارژی Ixo، به لطف فناوری باتری های لیتیوم-یون، که در آن زمان فقط در تلفن های همراه وجود داشت، بدون تخلیه باتری ناشی از عدم استفاده یا اثر حافظه، همیشه برای استفاده در دسترس بود. بنابراین پس از یک سال بدون استفاده از آن همچنان با بیشترین انرژی قابل استفاده بود. سلول های باتری نیز تا 40 درصد سبک تر از سلول های معمولی نیکل-کادمیوم بودند. وزن Ixo تنها 300 گرم بود. در واقع باتری ها فشرده تر و در عین حال قوی تر شدند.
